Volgens Wikipedia is “Ringsteken of ringrijden een folkloristische traditie waarbij men, gezeten te paard of vanaf een aanspanning, een lans door een ring probeert te steken. Deze traditie, die in sommige streken als sport beoefend wordt, komt voor in delen van Nederland, Duitsland en Denemarken.”
Hoewel het een spelletje lijkt, wordt het (net als Petanque) wel degelijk als een sport gezien, weliswaar (nog) niet olympisch, maar toch. Mijn persoonlijke ervaring is dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt.
Tijdens de wekelijkse activiteiten van de GroenGroep op maandag 9 maart j.l. bleek dat er intussen ook een echte variant bestaat, namelijk“Ring-werpen”. In het voorafgaande weekend zijn de vaste weekend-bezoekers van de pick-nick-tafel op de boule-banen heel duidelijk aan het oefenen en trainen geweest met het ring-werpen: namelijk een (achter gebleven) werpring om een van de lantaarn-palen te werpen. Dat zij over de techniek beschikken om resultaat te boeken bleek dus op die maandag-ochtend, zie foto’s.
Met gebruik van een ladder heeft Ben – met ware doodsverachting – maar gesteund en ondersteund door de overige leden van de GroenGroep de lantaarnpaal weer van de werpring ontdaan.
Daarna hebben alle leden van de GroenGroep: Gunther, Alphonso, Ben, Jeroen, Paul en Harry enkele pogingen gewaagd om de werpring weer over de lantaarnpaal te werpen. Geen van hun pogingen slaagden, zij kunnen misschien goed boulen, maar voor de sport “ring-werpen” moeten ze nog op veel maandag-ochtenden oefenen en trainen.
Moraal van het verhaal: “Ring-werpen” is veel moeilijker dan “Jeu-de-Boule”.