De vakanties worden doorgebracht met de caravan, vroeger was dat een Paradiso en vanaf 2000, een Fendt Safir.
Voor een overzicht van de tot en met 2017 bezochte campings: klik hier.

Eind 2006 hebben we met Jacob en Ineke Draijer een reis door Zuid-Afrika gemaakt. Onder onderstaande “link” kunt u het verslag daarvan lezen: 
Reis door Zuid Afrika 

Paradiso

Hieronder de Paradiso, waarmee we vanaf juni 1982 tot en met 1999 vele vakanties hebben doorgebracht.
Vele korte vakanties, gedurende lange weekenden in Nederland en alle lange vakanties van plm. 4 weken in Frankrijk..
Op de onderliggende foto ziet u de Paradiso vol in gebruik op camping Zamenhof in Vallon Pont d’Arc in Frankrijk.
Met de Paradiso hebben we in de jaren 1982 tot en met 1999 in totaal 506 overnachtingen gehad en wij hebben hem 46.705 kilometer door Europa gesleept, achter in totaal elf auto’s: 1 Peugeot, 2 Mazda’s 626, 5 Ford Sierra’s en 3 Ford Mondeo’s.
Links de Paradiso met schuifluifel en rechts de Paradiso onderweg vanuit Vallon Pont d’Arc.

Fendt Safir

Hieronder de Fendt Safir, die voor de vakanties gebruikt wordt vanaf voorjaar 2000.
Hij is gekocht in september 1999 tijdens een caravan-show in Dordrecht en afgeleverd in november 1999 en voor het eerst gebruikt tijdens een korte weekend-vakantie in Limburg in april 2000.
Tot en met het jaar 2017 hebben we reeds 829 overnachtingen in de Fendt doorgebracht en hebben we in totaal 63.777 km afgelegd.
Hieronder op de foto links is de Fendt – in vol ornaat – te zien op het grasveld van de gemeentelijke jachthaven in Lemmer. Op de rechter foto in een haarspeld-bocht in de afdaling op weg naar Vallon Pont d’Arc.

Vallon Pont d’Arc

Op de rechter foto hieronder ziet u de wereldberoemde “Pont d’Arc” in de buurt van het dorpje Vallon Pont d’Arc in de Ardeche. Op een camping in dit dorpje camperen we bijna elk jaar.
In het begin drie maal op een van de campings aan het begin van de Gorges d’Ardeche, Camping Provencial, in 1986, 1987 en 1988.
Vanaf 1989 tot en met 2010 op Camping Zamenhof, die ligt aan de rivier de Ardeche, onder bij de brug.
Omdat Caping Zamenhof – na het vertrek van beheerder Jack (Philippe) – behoorlijk “ontvolkte” hebben we een camping verderop aan de rivier gezocht en camperen we vanaf 2011 op Camping Beau Rivage.
Als u hier klikt ziet u een aantal aardige plaatjes van Vallon Pont d’Arc en de omgeving.

Vakantie 2017

Na verblijf van een lang weekend van 13 tot 18 april op Camping Oriëntal in Berg en Terblijt, om de Amstel Goldrace te bezoeken, begon de vakantie 2017 op Hemelvaartsdag 25 mei met de gebruikelijke rit naar Camping Les Varennes in Macon. Uiteraard waren we – zoals de laatste jaren gebruikelijk – de dag er voor al op ons gemak naar Tilburg gereden, om daar de avond en de nacht door te brengen zodat we ‘s-morgens vroeg om 07.00 uur zouden kunnen vertrekken.
Na een rustige reis op deze feestdag, dus zonder veel vrachtwagens, van ongeveer 9 uur met mooi weer, hebben we een plaatsje op Camping Les Varennes in Macon gekozen in de buurt van het mooie grote toiletgebouw. Deze camping bezoeken we al vele jaren op onze doortocht naar het verdere Zuiden van Frankrijk. De camping loopt ‘s-avonds vol met vakantiegangers die uit het noorden afkomstig zijn, maar ook door vakantiegangers die weer op weg naar Nederland zijn. Als wij de volgende morgen rond 8.00 uur vertrekken, is de camping al weer bijna leeg.
De tweede dag, vrijdag 26 mei, zijn we doorgereden naar onze eerste langere verblijf op Camping “Au Paradise de Campeur” in Les Issambres, op de grens met St. Aygulf. Op ongeveer 5 kilometer voordat we op de camping zouden zijn, op de laatste van de 8 rotondes in Frejus, wilde een Fransman ons op de (veel te smalle) rotonde passeren, met als gevolg dat hij een forse kras plaatste van voor naar achter op de caravan, de zijlampjes stuk. de strips kapot. De auto van de Fransman was er ernstiger aan toe: zijn voorfront lag er af en zijn linker-voorwiel stond helemaal dwars. Veel problemen met de schade aan de caravan hadden we niet. Na enig (administratief) oponthoud, konden we verder rijden naar de camping en ook tijdens het camperen ondervonden we geen last van de schade, die zich feitelijk aan de achterkant van de caravan bevond.
Eenmaal op de camping konden we de plaats (30) innemen, die onze voorkeur heeft en waar we al jaren gestaan hebben. Hier hebben we gekampeerd van 26 mei tot en met 17 juni, totaal 22 dagen. Vanaf het begin mooi weer, geen druppel regen tijdens de hele verblijfsperiode. Wel  enkele dagen mistral, maar daar kom je ook wel weer overheen.
Op deze camping hebben we intussen ook verschillende mensen leren kennen, waar we van tijd tot tijd een kopje koffie en een biertje of wijntje mee drinken, of anderen die we keurig groeten. Kampeerders die we elk jaar op deze camping weer zien, maar vaak de namen niet (meer) weten en hen dan maar een herkenbare naam toekennen.
Daar is het mogelijk om elke dag een mooie route te fietsen, vaak over de Col de Bougnon of via Plan de la Toure met een paar flinke klimmetjes. Vast onderdeel van ons verblijf zijn bezoeken aan de markt en de haven  in Saint-Tropez op zaterdag en de zondagse markt op de Boulevard in Frejus. In de namiddag is er dan altijd weer de Middellandse Zee – om even lekker te zwemmen –  vanaf de camping makkelijk te voet te bereiken via een pad onder de RN-weg, ongeveer 150 meter.

Op zaterdag 17 juni hebben we de oversteek gemaakt naar Vallon Pont d’Arc, Camping Beau Rivage. Daar hadden we plaats nummer 46 gereserveerd tot zaterdag 8 juli. Vallon Pont d’Arc kennen we natuurlijk al vanaf 4 juli 1986 en hebben sindadien daar elk jaar tenminste éénmaal gekampeerd, dus totaal 34 keer, 243 overnachtingen op 3 verschillende campings, namelijk:

• Camping Le Provencial: 3 keer, totaal 26 overnachtingen
• Municipal Camping Zamenhof: 24 keer, totaal 204 overnachtingen (nieuwe naam: Camping l’Ardeche)
• Camping Beau Rivage: 7 keer, totaal 113 overnachtingen

Om te zien waar we zoal gestaan hebben op Camping Beau Rivage, kijk je op deze plattegrond.

Na aankomst op camping Beau Rivage voelen we ons meteen thuis, omdat daar veel kampeerders zijn – zowel Nederlanders, Belgen als Fransen – die we goed kennen en ook veel mee omgaan en vooral ook omdat we altijd heel vriendelijk begroet worden door de beheerders/eigenaars van de camping de gebroeders Armel Massot en Jerome Massot. Met veel Fransen, Belgen en Nederlanders heb ik intussen vaak en veel Jeu-de-Boule gespeeld. Met een aantal gaan we ook vaak – buiten het boulen – om. Bijvoorbeeld tijdens de wekelijkse mossel-avond op woensdag en de na-zit daarvan.
Daarbij waren vaak aanwezig:

Met enkelen van hen maakten we ook een prachtige excursie naar het riviertje de Ceze, bij de Cascades du Saudadel bij het dorpje La Roque-sur Cèze.
Op de terugweg gebruikten we een heerlijk uitgebreide lunch op een camping: Camping La Plage, na deze uitgebreide lunch hebben we een paar kilometer verder aan een strandje aan de Cèze een paar uurtjes gerelaxed. Daarbij hebben sommigen gebruik gemaakt van het koele rivierwater. 

Het Jeu-de-Boulen speelt zich elke middag af. Om 16.00 uur verzamelen degenen die willen meespelen en gooien een boule in een vat, dat wordt omgegooid. De boules die kort bij elkaar liggen vormen een team en spelen in de eerste ronde tegen een ander team. In de tweede ronde speelt het eerste verliezende team tegen het tweede verliezende team en het eerste winnende team tegen het tweede winnende team. Zo ook weer tijdens de derde en eventueel vierde ronde. Van de personen hierboven spelen bijna elke dag Claudette, Frans, Inekeen Ad.

De camping is in Vallon Pont d’Arc, dus volop mogelijkheden om in de ochtenduren eerst te gaan fietsen. De rondjes langs en over de gorges die maakte ik vroeger, nu niet meer. Ik beperk me nu tot de klimpartij naar Saint-Remeze, of het rondje via Lagorce en Ruoms en eventuel nog via Sampzon of LaBaume of de eerste 15 kilometer van de gorge.  Een ritje naar Barjac of naar Barjac via LaBastide-de-Virac.

Tijden de laatste week van ons verblijf op deze camping waren onze vrienden allemaal al weg. Op 1 juli bleek dat de scholen in België vakantie hadden gekregen, want plotseling waren er veel Belgische gezinnen met jonge kinderen. Ook tijdens het boulen waren er veel andere deelnemers.
Bij het afmelden en afrekenen hebben we al weer gereserveerd voor 3 weken in 2018. op dezelfde plaats, nr, 46. Op zaterdag 8 juli was de dag van vertrek uit Vallon Pont d’Arc. Om 08.00 uur waren we zo ver dat we konden vertrekken, uitgezwaaid door enkele bekenden die nog langer bleven. Na een rit van 622,30 kilometer, kwamen we rond 17.00 uur aan in Villey le Sec in de buurt van Nancy, op Camping Villey le Sec. Na het installeren van de caravan en het drinken van een lekker koel Frans biertje, maakten we daar gebruik van het voortreffelijke restaurant op de camping. Vanwege het nog mooie weer konden we op het terras eten.
De volgende dag nog de laatste 542,90 kilometer naar Mijdrecht en deze vakantie zat er al weer op.
Na thuiskomst hebben we meteen afspraken gemaakt met de verzekering en de caravan-handel over de schade aan de caravan. Afgesproken is dat de caravan keurig gerepareerd wordt waarvoor nog een nadere afspraak gemaakt gaat worden in de maand november.

Vakantie 2016

Ook in 2016 was de eerste kampeergelegenheid weer tijdens de Amstel Goldrace in Zuid Limburg. Besproken was dus van  13 tot 18 april op Camping Oriëntal in Berg en Terblijt. Dit keer konden we kort daarna opnieuw naar een wieler-evenement. De Giro d’Italia kwam immers voor drie dagen in Nederland: Apeldoorn, Arnhem en Nijmegen. Gereserveerd hadden we op een kleine camping Berkenrode in Beekbergen bij Apeldoorn. Vandaar zijn we op vrijdag naar Apeldoorn geweest, naar de zogenaamde ploegen-voorstelling. Een schitterende manifestatie op het zonovergoten marktplain in Apeldoorn, met rondom veel en druk bezette terrasjes.
Op zaterdag werd de proloog verreden in Apeldoorn, waar we hadden afgesproken met George en Tinneke Bandsma. Bij hen hebben we de auto geparkeerd en vandaar met de fietsen – die George had georganiseerd – naar het parcours gefietst, waar we een mooi plekje hadden gevonden om alles goed te kunnen zien. Tom Dumoulin won de proloog met één seconde voorsprong en daarmee de roze leiderstrui.
Op zaterdag was een parcours uitgezet met aankomst in Nijmegen in de buurt van het Keizer Karelplein. Joke had met een paar vroendinnen afgesproken om in Grave (inderdaad bij Nijmegen) deel te nemen aan een Bridge-drive. Dus ‘s-morgens eerst naar Grave en daarna naar Nijmegen, eerst genieten van de mooie stad en daarna van de drukte en de aankomst van deze eerste echte Giro-etappe die eindigde in een massasprint en daarna de huldiging van de winnaar Marcel Kittel. Op de zondag bleef Joke op de camping, genieten van het mooie weer. Ik dus naar Arnhem voor de aankomst van de tweede etappe, opnieuw een massasprint en opnieuw als winnaar Marcel Kittel, die nu de roze leiderstrui overnam van Tom Dumoulin.

Voor de vakantie van 2016 hadden we een planning gemaakt om 25 mei naar Tilburg te vertrekken om daar te overnachten en ‘s-morgens richting Frankrijk te rijden. Dat lukte allemaal. Op 26 mei rond 16.00 uur arriveerden we in Vallon Pont d’Arc, op Camping Beau Rivage.Daar hadden we dit keer gereserveerd. Voor ons zelf plaatsnr. 52 van 27 mei tot 25 juni en voor Louis, Marjolijn en Thijs en Giel de Mobil-Home nr. 48 van 11 tot 18 juni.
Toen we er enkele dagen waren bleek de MobilHome die we gereserveerd hadden bewoond te zijn voor 3 weken. Bij navraag op kantoor bleek dat te kloppen, maar……… dan nemen ze maar de MobilHome daar naast. Zo gemakkelijk gaat dat in Frankrijk.
De eerste week heb ik ‘s-morgens gefiets en ‘s-middags Jeu-de-Boule gespeeld. De tweede week toen de kinderen er waren hebben we veel tijd doorgebracht aan het zwembadje en een aantal mooie excursies in de omgeving gemaakt: o.a. naar Labeaume en Balazuc. Zoals gewoonlijk was het heerlijk weer en dus alle ruimte en mogelijkheden te benutten die een camping. Thijs bleek veel belangstelling te hebben voor Jeu de Boule en kwam dan ook vaak kijken. Natuurlijk hebben we ook met Thijs gespeeld, waarbij hij met gemak de spelregels naar zijn hand zette. Op woensdag hebben we gebruik gemaakt van de mogelijkheid om mosselen te eten. Een week blijkt echter erg kort te zijn……… te snel moesten ze weer terug naar Amsterdam.
Toen ik op de vrijdag van de derde week me ging aanmelden voor het tournooi op zondag, bleek dat we niet voor vier, maar voor slechts drie weken hadden gereserveerd. Onze plaats 52 was vanaf zaterdag gereserveerd. Gelukkig konden we uit drie andere nog vrije plaatsen kiezen voor onze laatste week. Dus zijn we op zaterdag een honderdtal meter verhuisd, naar plaats 60, direct langs de “grote” weg.
Om te zien waar we zoal gestaan hebben op Camping Beau Rivage, kijk je op deze plattegrond.
Tijdens deze vakantie hebben we een aantal mede-kampeerders ontmoet, waarmee we verder vaak mee omgegaan zijn: tijdens het boulen Ad en Ineke en Frans en Claudette en ‘s-avonds bij de muziek van een gitariste: Jaap en Conny en de overburen van Louis:  Bert en Adauehe. Met hen hebben we veelvuldig Jeu de Boule gespeeld, mosselen gegeten en een borreltje gedronken.

Voordat we van iedereen afscheid hebben genomen om terug naar Nederland te gaan, hebben we alvast een reservering gemaakt voor het vakantie-seizoen 2018. Plaatsnr. 46 was nog vrij in de periode die wij wilden reserveren en dat hebben we toen gedaan.
Op zaterdag 25 juli zijn we 637,70 km richting noorden gereden om gedurende één nacht te verblijven in Villey le Sec in de buurt van Nancy, op Camping Villey le Sec. De dag daarna nog de 542,9 km. naar Mijdrecht en ook aan deze vakantie was weer een einde gekomen.

Vakantie 2007

Louis en Marjolein maakten vanaf oktober 2006 een wereldreis en zouden begin april weer “thuis” zijn. Dat werd echter eind mei en wel op een zodanig tijdstip – vrijdag 25 mei 2007 – dat ons vertrek naar het zuiden van Frankrijk niet eerder kon plaatsvinden als ná het pinksterweekend. Op maandag, tweede pinksterdag – 28 mei – zijn we alvast afgereisd naar Tilburg, om op dinsdag 29 mei een definitieve start te maken.
Met regenachtig weer zijn we om 07.00 uur vertrokken uit Tilburg, richting het inmiddels wekelijks bezochtte Maastricht. Met name in de buurt van Luik moesten we erg veel regen trotseren, in de hoop en verwachting dat het zuidelijker steeds beter zou zijn. Inderdaad hoe verder naar beneden hoe beter het weer werd en bij aankomst op onze inmiddels vaste eerste camping in Macon – Camping Les Varennes– scheen de zon en was het aangenaam weer. Zoals gebruikelijk kwamen we in Macon omstreeks 17.00 uur aan, na 768 km gereden te hebben, waarvan 304 km via de péage tegen betaling van € 29,60..

De tweede dag vertrokken we om even na 8 uur, nadat om 7 uur de wekker was afgelopen, wassen, ontbijten, opruimen, inpakken en wegwezen, de snelweg A9 op richting Lyon. De rondweg Lyon is altijd weer een lastig obstakel met de caravan, slechts 2-baans, vaak en veel scherpe bochten en forse klimmetjes en dito afdalingen, met veel vrachtwagens en hard rijdend plaatselijk verkeer. Na de afslag Vienne en tweemaal een passage over de Rhône, begint het péage-traject met opnieuw 3-baans wegen, waardoor het ondanks het vele vrachtverkeer weer “rustiger” wordt. Toch moeten soms 5 tot 6 vrachtwagens na elkaar ingehaald worden, waarna weer gekozen kan worden voor de rechter rijstrook en het “eigen” tempo gekozen kan worden.
Bij Orange kiezen we – in tegenstelling tot de laatste 7 jaar – voor de westelijke richting, naar Montpellier/Barcelona. Blijkbaar doet het grootste deel van het verkeer en met name de vrachtwagens dat, want het is hier nier rustiger dan op de A6 (Route du Soleil). Bijna alle vrachtwagens kiezen de richting Barcelona, zodat ook hier bijna permanent ingehaald moet worden, hetgeen ten koste gaat van het “eigen tempo”.
Ook nu geldt dat hoe zuidelijker, het weer beter en de temperatuur hoger wordt. Hoe korter bij Montpellier-Perpignan hoe zonniger en warmer het wordt.
We ziin deze tweede dag op weg nar Le Barcarés, een badplaats kort bij Perpignan, waar Ine en Hein vorig jaar enkele weken goede ervaringen hebben opgedaan met het weer en ook nu geven de voorspellingen daar beter weer aan als in de buurt van in Roquebrune sur Argens aan de Franse Zuidkust, bij Fréjus waar we de afgelopen jaren gestart zijn.
Hein heeft een duidelijke routebeschrijving gemaakt, dus vanaf de snelweg bij afslag 42 is het een fluitje van een cent om Camping California te vinden. Ine en Hein hadden al een plaatje – naast hen – voor ons vrijgehouden en bij de receptie melden we ons als de familie van de Familie de Koning. Ook Ine en Hein hadden we gewaarschuwd dat we er waren, dus haalden zij ons bij de receptie al op en wezen ons de weg naar de gereserveerde plaats. Na een lekker koel pilsje gedronken te hebben, of misschien twee, hebben we al snel de caravan geplaatst en de luifel er aan gebouwd.
Vrij kort daarna zijn we aan de schotel begonnen, zodat we er verzekerd van zouden zijn ‘s-middags het wielrennen te kunnen bekijken.

Na de dag van aankomst, waarop het super warm en zonnig was, begon het weer in Le Bacarés een beetje aarzelend: wel warm en zonnig, maar toch ook vaak bewolkt. Niet echt weer om naar het strand te gaan of zelfs maar om in het zwembadje van de camping te “duiken”.
Wel was het heerlijk weer om ‘s-avonds na het eten te Jeux de Boulen. Eerst nog met vieren: Ine, Hein, Joke en Harry.

Nu het weer toch nog wat minder was, hebben we op vrijdag een excursie gemaakt naar Carcasson, een oude vestingstad, die in het verre verleden een grensplaats tussen Frankrijk en Spanje is geweest.

Op zondag 3 juni is Gitte en William gekomen, zodat we bij het Jeux de Boulen 3 teams van 2 personen konden formeren. Buiten het boulen was het verblijf met zessen op één camping natuurlijk ook wel gezellig. Een nadeel was dat William óók jenever blijkt te drinken, waardoor mijn fles extra snel leeg raakte.
Door het enigszins wisselende weer in Le Barcares, zijn we een aantal malen naar het strand geweest om in de Middellandse Zee te zwemmen en hebben we een aantal malen gebruik gemaakt van het zwembad op de camping, maar hebben we ook een aantal mooie excursies gemaakt. Uiteraard was het wel alle dagen weer om heerlijk te gaan fietsen en op de manier de directe omgeving te verkennen, o.a. La Porte Barcarés met zijn vele vakantie-woningen en -appartementen en zijn Casino/Restaurant.
De eerste gezamenlijke excursie hebben we gemaakt nar de Gorges de Galamus, waar de rivier Mayry heel diep in de rotsen zijn bedding heeft uitgesleten en waarlangs met veel hakken en breken een erg smalle weg is aangelegd, die we eerst te voet hebben afgelegd. Langs een smal en erg steil voetpad liepen we door het dal van de rivier naar boven waar we uit kwamen bij een “kapelletje” in de rotsen, waar een vogel een mooi plekje had gevonden om zich voort te planten.

De maaltijden – soms vóór en soms ná het boulen – bestonden een aantal keren uit “Moules frites” en een aantal keren uit Barbeque. Ook bestond het avondmaal éénmaal uit ouderwets gemaakte nasi-goreng met alles er op en er bij.
Natuurlijk vonden we buiten de maaltijden ook nog wel eens een drankje in of van buiten de koelkast, dat we ons goed deden smaken. Het bezoekje aan het – overigens zeer aardige dorpje – viel een beetje tegen, gelet op de tijd van het jaar en dus nog lang niet alles geopend was.

Nog twee excursies hebben we gemaakt vanuit Le Barcarés: eentje naar een safipark in Segean, waar zeer vele mooie dieren te bewonderen zijn zowel vanuit de eigen auto, als in andere delen lopend langs de hokken en overige verblijven. Helaas zijn van deze excursie geen foto’s beschikbaar, omdat in het park mijn fototoestel, met honderden foto’s, is gestolen. Ook van de volgende excursie, over de kustweg van Le Barcarés tot aan het spaanse kustplaatsje Colera, zijn derhalve geen foto’s beschikbaar, hoewel zich vele situaties en objecten voordeden om te fotograferen op de vele mooie uitzichtpunten waar we gestopt zijn. Deze excursie combineerden we op de terugweg met een bezoek aan een prachtige vogelshow en een bezoek aan de vogelverblijven bij een kasteel in Argelès.

Op woensdag 13 juni 2007 is de hele familie weer uit Le Barcarés vertrokken. William en Gitte voorop en vooruit, naar Anduze en Ine en Hein en Joke en Harry – met de caravan – daar achter aan. Tot enkele kilometers vóór Anduze konden we achter elkaar aan rijden, daarna gingen Ine en hein rechtsaf naar Anduze en Joke en Harry rechtdoor, via Alès, St. Ambroix en Barjac naar Vallon Pont d’Arc.

Vallon Pont d’Arc
Natuurlijk moesten we ook nog een enige tijd naar onze vertrouwende stek in de Ardeche: Vallen Pont d’Arc, Camping Zamenhof.
Hier hadden we met Heidy, Moumen en Nouri afgesproken, die hier op zaterdag 16 juni zouden arriveren.

Cijfers 2007

Vakantie 2006

Vakantie 2005

Vakantie 2004

Omdat het voorjaar 2004 (nog) niet zo geweldig was geweest, hoopten we op mooi en warm zomer-weer in Zuid Frankrijk.
Dat hoopten we niet alleen, maar uiteraard rekenden we daar ook op.

Start
De start was enkele dagen later dan de voorgaande jaren. We vertrokken in Mijdrecht op zaterdagmiddag 29 mei naar de eerste verblijfplaats: Tilburg. Bij Heidy, Moumen en Nouri mochten we de caravan een paar dagen op de parkeerplaats neerzetten. Meteen al werd de caravan aan een grondige inspectie onderworpen.
Joke moest op zondag 30 mei nog een belangrijke “voorjaarsmarkt” in het centrum van Tilburg bezoeken. Tijdens die “wachtdagen” vermaakten Nouti en Harry zich met fietsen, terrasje en het bezoeken van de Kinderboerderij.

Op maandagmorgen om plm. 07.00 uur kon de echte reis aanvangen, richting Maastricht, Luik, Luxemburg, Metz, Nancy, Dyon. Hoewel niet zomers, was het weer heel redelijk en ondanks de verwachting van oponthoud tussen Luik en Luxemburg, verliep de reis erg voorspoedig. Het was Tweede Pinksterdag en dus geen vrachtverkeer op de weg en kennelijk ook (nog) weinig dagjes-mensen.

Omdat de start in Tilburg was en rustig op de Belgische en Franse wegen, konden we dit keer voor het eerst verder rijden dan Macon. De volgende “camping-langs-de-snelweg” was “Camping Municipal” in Villefranche. Kort bij de snelweg en een echte “doorgangscamping”. We kenden de camping van Ine en Hein, die hier al meerdere malen een nacht hadden doorgebracht.
Na het “opzetten” van de caravan en de avondmaaltijd, ving onze eerste franse regenbui aan. Ook in die nacht is het niet helemaal droog gebleven. Toch konden we ‘s-Morgens buiten ontbijten en om plm. 09.00 uur weer vertrekken.

Goed en wel op de Tolweg en de Rondweg van Lyon begon het opnieuw te regenen en te plensen. Omdat Frankrijk geen ZOAB-wegdek kent, en er nu weer wel vrachtverkeer was, was het niet echt plezierig om te rijden. Tot ver voorbij Valence bleef het regenen, maar daarna begon de Franse zomer. Hoe zuiderlijker hoe zonniger en warmer.

Côte d’Azur
Om ongeveer 17.00 uur bereikten we de camping “Aux Paradis des Campeurs” in Roquebrune sur Argens aan de Franse Zuidkust, bij Fréjus. De campingbaas herkende ons nog van vorig jaar, zodat we vriendelijk begroet werden. We zijn nu al voor de tweede keer op deze camping en hebben – vreemd genoeg – nog geen naam voor deze campingbass bedacht.
Bij de rondgang in het golf-karretje over de camping, bleek dat de volgende dag onze plaats (nr. 26) van vorig jaar wee beschikbaar zou zijn. Toen hoefden we niet lang te aarzelen, plaatsten de caravan tijdelijk op een vrije plaats om de volgende ochtend te verhuizen naar plaats 26. Toen de caravan stond en ook de luifel en de schotel waren opgezet, leek het alsof sinds vorig jaar niet weggeweest waren…….
Het weer was nog altijd zoals het hoort en we verwacht hadden: zonnig en warm. Maar toch, de volgende dagen was er meer bewolking als we d aar ooit hadden gezien. Op een van de ochtenden liet de zon het zelfs afweten en kwam pas ‘s-middags de aarde verhitten.
Met de Middellandse Zee was verder niets mis, lekker strand, schoon helder water, maar toch: frisser dan andere jaren. Kennelijk had de zon nog niet de tijd gevonden om het water voldoende op te warmen, maar……… dat zou nog wel komen.
Tijdens een korte wandeling rondom de camping waren de sporen van de hevige bosbranden in juli/augustus 2003 nog duidelijk zichtbaar. Een nabijgelegen park met stacaravans was volledig vernieuwd met chalets, nadat alle stacaravans in het vuur ten onder waren gegaan. Het struikgewas rondom de camping was helemaal verbrand of verschroeid. Zo ook de kurk-bomen, die nog een geheel geblakerde stam hadden, maar alweer mooie heldere groene blaadjes. Uiteindelijk zegeviert de natuur dus toch. Ook op de camping stonden bomen en struiken die door het vuur waren aangetast. Van verbrandde caravans hebben we niets vernomen. Wellicht kon het vuur tijdig staande gehouden worden.

Nadat we ongeveer een week op camping “Aux Paradis des Campeurs” waren, meldde Ine en Hein dat ze ook zouden komen. Een paar dagen eerder dan gepland vanwege de hevige en aanhoudende mistral op de camping waar zij waren: “Mas de Nicolas” in St.-Remy-de-Provence. Voor hen reserveerden we plaats nr. 29, enkele plaatsen achter ons, en daarnaast reserveerden zij weer een plaats voor Gitte en William, die een week bij hen zouden komen camperen met de tent van Gitte.
Zodoende waren we gedurende enkele dagen met zessen. Dat betekende ‘s-avonds enkele malen gezamenlijk barbequen en enkele malen zijn we gezamenlijk gaan eten in het restaurantje bij de camping en het restaurantje aan het strand.

Alle dagen was het weer om te gaan fietsen, waarbij vooral de tocht van plm. 40 km met daarin de Col du Bougnon, 154 meter boven de nabijgelegen zeespiegel, een van de favorieten was. Maar ook de kustweg op en neer naar St. Maxim is mooi en niet te druk ongeveer 60 km. In de middag was het weer tijd voor een verfrissende duik en een half uurtje zwemmen in de zee en tussendoor voor een lekker koel biertje, een pastische en een uitgebreide lunch.
Tijdens ons verblijf aan de Côte d’Azur was de laagst gemeten temperatuur (onder de caravan) 12,9 graden en de hoogste temperatuur 34,5 graden.

Vallon Pont d’Arc
Natuurlijk moesten we ook nog een paar dagen naar onze vertrouwende stek in de Ardeche: Vallen Pont d’Arc, Camping Zamenhof.
Op zondag 13 juni zijn we op ons gemak vertrokken vanuit Roquebrune om rond één uur ‘s-middag op de camping bij “Philippe” aan te komen. Voor het eerst arriveerden we daar terwijl de receptie niet “bezet’ was. Op zondag en op woensdag was dat het geval, dan mocht men een plaats uitzoeken en dat ‘s-avonds tussen 18.00 en 19.00 komen melden.
Naar een plaats hoefden we niet lang te zoeken. We kennen de camping inmiddels, want we rekenden later uit dat het de\22e keer was dat we in Vallon Pont d’Arc neerstreken. We namen nu de achterste plaats links (nr. 132) op een geheel vrij veldje. De camping was nauwelijk bezet, op elke veldje stond maximaal één caravan, onder de dichte bomen een paar en twee nederlanders op het voormalige voetbalveld.
Tijdens ons korte verblijf hier was het steeds warm en zonnig, dus echt “Ardeche-weer”. De laagst gemeten temperatuur bedroeg 11,1 graden en de hoogste 35,8 graden. Goede temperaturen om op tijd het terras bij “Le Verger” of “La Poste” te bezoeken.
Het is heerlijk fietsen in de Ardeche. Dit jaar heb ik het beperkt tot de “kleine rondjes” via Ruoms en Lagorce en éénmaal naar St. Remèze. Daarin zitten veel korte, maar venijnige klimmetjes en dito afdalingen.
Op de donderdag dat we in vallon Pont d’Arc waren heeft Joke uiteraard de weekmarkt daar bezocht. Buiten het hoogseizoen is die in het dorp en daardoor minder groot en minder spectaculair. Op vrijdag heeft zij de markt in Ruoms bezocht en ook die bleek minder dan andere jaren. Vanwege het warme weer en de zwoele avonden hebben we elke dag gebarbequet en is het “pannekoeken bakken” nog maar even uitgesteld. Op zaterdag 19 juni zijn we vanuit Vallon Pont d’Arc weer vertrokken, richting Die in de Drôme.

Die, Drôme
Na het vertrek in Vallon Pont d’Arc en een omleiding bij de afslag L’Oriol arriveerden we kort na 12 uur op camping Le Glandasse, even buiten Die. We waren al voornemens om naar de Drôme te gaan, zodat Heidy, Moumen en Nouri, zich daar bij ons zouden aansluiten, maar op deze camping werden we Ine en Hein geattendeerd. Zij kennen de camping omdat ze er al tweemaal geweest zijn. Het zou een mooi gelegen, niet al te grote camping zijn aan de rivier de Drôme, met een eigen zwembadje, een restaurant, een camping-winkeltje en een mooie speeltuin. Dat klopte allemaal. Alleen de trein die (bijna) over de camping rijdt hadden ze niet vermeld. Wel dat de ingang naar de camping onder een smal tunneltje onder een spoorbaan was. Logisch dat er dan ook wel eens een trein rijdt.
Door onoplettendheid hadden we bovendien een, nee twee plaatsen, uitgekozen vlak onder het talud waarop de spoorbaan was. Inderdaad, twee aaneengesloten plaatsen, omgeven door een hoge haag van coniferen. Een plaats namen we zelf en de andere reserveerden we voor Heidy, Moumen en Nouri.
Nadat we rustig een begin hadden gemaakt met het opzetten van de luifel, het was immers erg warm, begonnen enkele regendruppels te vallen. Dan maar snel de luifel verder opzetten, dan zitten we tenminste droog. Het bleek inderdaad maar een kort buitje te zijn “om het stof te verdrijven”, zoals de sympathieke campingbaas zei. Maar toch, het werd en bleef bewolkt, ook de volgende dag, de zondag. Na het fietsen, zijn we de Col de la Rousette opgereden (met de auto) omdat spandoeken ons beloofden dat daar een (vrij vertaald) “feest van de opening van het schapenseizoen” zou zijn. De beklimming van deze col eindigt bij een tunnel, maar van een feest was geen sprake. Toen we terug reden bedachten we dat het feest ook aan de andere kant van de tunnel kon zijn. En jawel, daar was een klein ski-oord en op het plein stonden at kraampjes en er liep een soort dweil-orkest achter een schaap-figuur aan. Daar boven was het zo koud, dat je, zeker in de korte broek, een jas nodig had.
Gelukkig was het de volgende dag weer zonnig en warm, dus ……de familie kon zich gereed maken voor het vertrek. Inmiddels hadden ze besloten om op de dinsdag naar Frankrijk te reizen. Vertrek 04.00 uur, zodat de te verwachten aankomsttijd plm. 17.00 uur zou zijn. Intussen heb ik alvast op de dag de Col de Rousette beklommem en onderweg telefonisch contact gehouden over de vorderingen met de reis naar Frankrijk. Inderdaad rond de klok van 17.00 uur arriveerden ze in Die. Vlak buiten de camping wachtten we ze op. De kleine Nouri was kennelijk blij verrast – na zo’n lange autorit – ons daar aan te treffen. Na een eerste korte verraste blik, begon hij hard met zijn armen en benen zwaaien en kraaide het uit van vreugde.
Eerst wat rusten, drinken en daarna eten, na zo’n lange reis, die begon in de regen en eindigde in de warmte van Frankrijk. Voordat we de tent gingen opzetten bezochten we nog het kiezelstrand en de rivier en beleefde Nouri voor het eerst in zijn leven de vreugde en het vermaak van steentjes in de rivier verplaatsen, vooral als dat met een forse plons gepaard gaat.
Het opzetten van de (nieuwe) tent vergde enige studie en voorbereidingen, maar ging verder goed. Ook het inrichten. Maar……. wie had kunnen denken dat het ‘s-nachts zou gaan regenen………
Gelukkig was het de volgende ochtend droog, maar wel bewolkt en veel minder warm……. Geen weer voor in de rivier of in het zwembadje. Dat bleef zo enkele dagen, zodat al nagedacht werd over het verplaatsen van tent en caravan in zuidelijke richting…….. Na een paar dagen bleek dat (gelukkig) niet meer nodig. Het weer pastte zich aan en het werd opnieuw typisch frans weer.
Dat betekende genieten van het weer, de rivier en het zwembad, lekker fietsen, buiten leven, lekker eten: barbequen en zelfs een keer pannekoeken bakken, en lekker en veel drinken vanwege het dorstige weer. Zeker hier kwam de tweede en zelfs de derde koelkast goed van pas.
Nouri vermaakte zich geweldig. Vóór het ontbijt maakte hij met oma al een urenlange wandeling over de hele camping en bezocht dan alvast de rivier om stenen in te gooien, de tunnel om “oe-aa” te roepen, de speeltuin en de slagboom, de “omhoog-omlaag”, die keurig omhoog ging als er een auto aan kwam rijden en voorspelbaar weer omlaag ging als deze er door was. Deze techniek heeft hij gedurende zijn hele verblijf uitvoerig bestudeerd. Zodra de winkel open ging haalde hij met oma het brood etc. voor het ontbijt en maakte de rest van de familie – voor zover nodig – alvast wakker. Elke middag vermaakte hij zich uitstekend in het zwembad, zowel in het speciale babybadje, maar ook in het kinderbad en in het grote bad onder begeleiding. Zelfs in het bubbelbad wist hij zich te vermaken, ondanks dat dat verboden was voor jongeren tot 18 jaar. Vooral het aan- en uizetten van de bubbels vond hij fantastisch en had\dat al snel onder de knie.
Bij zijn rondgang over de camping, zowel ‘s-morgens vroeg als later op de dag, wist hij alle campinggasten voor zich in te nemen. Ook met de campingbaas onderhield hij een goede relatie. Telkens als hij iemand tegen kwam, nam hij ruimschoots de tijd om tegen hem of haar te zwaaien. Op den duur begonnen de overige campinggasten al te zwaaien als ze hem zagen aankomen. Als het uitkwam, toonde hij ook vol trots dat hij zo’n mooie traktot bij zich had. Uiteraard begrepen ook de franstaligen dat hij een trakteur bedoelde.
Op een wat minder zonnige dag zouden we een bezoek brengen aan Alp d’Huez en Bourg d’Oisans. Omdat de minder zonnige dag uitbleef, hebben we maar een dag uitgekozen en zijn s’-morgens via de plaatsjes Mens en La Mure en via de Col de Grimone en de Col d’Ornon naar Bourg d’Oisans gereden. Een mooi tochtje via mooie bergweggetjes, langs diepe ravijnen en snel stromende bergbeekjes met diepe watervallen en in de verte eeuwige sneeuw.
In Bourg d’Oisans hebben we de (drie) campings bezocht waar we in het verleden hebben gecampeerd. Daarna zijn we de Alp d’Huez opgereden en uitvoerig stil gestaan bij alle uit de Tour-de-France-periode zo beroemd geworden plaatsen. Met name bocht 14, bocht 9 en bocht 7. Uiteraard hebben we ook in het ski-dorp zelf nog wat rond gekeken, waar de nodige voorbereidingen werden getroffen voor de aankomst van de bergtijdrit in de Tour de France 2004 (plm. 3 weken later).
Voor de terugreis hadden we gekozen voor Vizille, Grenoble, Villard de Lance (waar we ook nog even hebben rond gekeken), La Chapelle-en-Vecours en tenslotte de Col de Rousset.
Op zondag 4 juli hebben we Heidy, Moumen en Nouri uitgezwaaid en tot onze verbazing hoorden we daarna van de campingbaas dat onze plaats vanaf de dag ook gereserveerd was. Snel opruimen, inpakken en vertrekken was dus geboden.
Om 13.00 uur waren we zover en besloten we maar alvast een paar honderd kilometer naar het noorden te rijden en te bezien waar we zouden uitkomen.

Pont de Vaux
Toen we rond 17.00 keken waar we waar en welke camping kort bij zou zijn, besloten we te kiezen voor camping Les Peupliers in Pont de Vaux, afslag Tournus. Een mooie camping, helemaal rondom in het water, langs de Saône, met een eigen jachthaven, enkele zwembadjes, zemgelegenheid in de rivier en een nederlandse camping-bazin. De camping kan heel goed dienst doen als doorgangscamping, maar is ook best interessant om er enige dagen te blijven. Dat besloten wij dus mede gelet op het mooie weer. Immers vanauit het zuiden enige honderden kilometers naar het noorden rijden betekent (vaak) dat je dan nog bij mooi weer kunt overnachten en de volgende dag Nederland zou kunnen bereiken. Echter…….. ‘s-nachts begon het te regenen, tot ‘s-morgens 10.00 uur. Daarna klaarde het een beetje op, maar het weer van de vorige dag kwam niet meer terug. Toe hebben we de omgeving een beetje bekeken. In Tournus rond gekeken en besloten om de volgende dag te vertrekken. naar Tilburg om daar nog enkele dagen te blijven.

Tilburg
Na een lange voorspoedige reis door Noord Frankrijk, Luxemburg en Belgie, waarbij we geen last ondervonden van de verkeershinder tussen Luxemburg en Luik, arriveerden we rond 19.30 in Tilburg voor een verblijf van enkele dagen om nog even op Nouri te passen.
Gelet op zijn ervaringen met de trein in Die, beloten we Nouri kennis te laten maken met de binnenkant van de trein. Daartoe maakten we een treinreisje van Tilburg-Reeshof naar Tilburg-Centraal en weer terug. Voor Nouri een prachtige ervaring, waarbij hij weer veel nieuwe indruklken opdeed.
Ook de kinderboerderij hebben we nog enkele malen bezocht, met veel aandacht voor de paarden, de varkens, de kippen en de pauw. Een oude traktor en een graafmachine ondervonden ook veel aandacht en belangstelling en daarop kan hij lange tijd “rije-rije”.
Op donderdag 8 juli zijn we ‘s-middags via Rooi tenslotte weer terug gereden naar Mijdrecht.

Cijfers

Vakantie 2003

Vakantie 2002

De vakantie 2002 is aangevangen op woensdag 29 mei. De eerste dag hebben we tot Macon gereden, zo’n 860 kilometer. Macon is reeds sinds een groot aantal jaren de eerste campingplaats tijdens de vakantie.. De gemeente-camping Les Varennes is makkelijk en snel te bereiken vanaf de snelweg. Vanuit Mijdrecht kunnen deze camping zo ongeveer rond 18.00 uur bereiken. Een mooie tijd om een camping op te zoeken.
De volgende dag, donderdag 30 mei zijn we doorgereden naar de Côte d’Azur, naar Grimaud tussen St. Maxime en St. Tropez. Op de Camping Des Mures zijn we ook reeds in 2000 en 2001 geweest. In deze tijd van het jaar is het daar al goed toeven. De zon is dan al sterk, de temperatuur hoog (plm. 30 graden) en ook de zee is dan al aangenaam warm. Tijdens ons verblijf in Grimaud hebben we een bezoek gebracht aan Monaco. Daar hebben we de oude stad bezocht met het paleis, de kerk en de smalle winkelstraatjes.
Op een nacht regen na en een forse onweersbui hebben we daar best mooi weer gehad.
De volgende camping was Municupal Mas de Nicolas in St. Remy de Provence, zo ongeveer op de grens van de Provence en de Camarq. Van beide departementen is de invloed duidelijk merkbaar. St. Remy de Provence, maar ook de hele omgeving en met name Arles, profiteren nog altijd van het feit dat Vincent van Gogh daar kennelijk ooit geweest en zelfs verpleegd is. Overigens een mooie plaats en een mooie omgeving, met de Alpilles (Kleine Alpen) op de achtergrond met daarin het museum-dorpje Les Beaux de Provence. Mooie fietsroutes met leuke klimmetjes, maar het haalt het uiteraard niet bij de echte Alpen.
Vreemd genoeg was het hier al erg druk. Toen we aankwamen waren er op de drie campings in het dorp totaal 4 plaatsen vrij.
Heel anders was het in Anduze in de Cevennen, waarnaar we na een aantal dagen vertrokken zijn. Op de Camping Le Pradal was nog plaats genoeg. Ook op de overige camping (6 stuks) in dit mooie en warme dorpje, waren nog meer dan voldoende plaatsen vrij. Camping Le Pradal kenden we overigens nog uit 1990, toen we daar 3 dagen gecampeerd hebben. Het was en is een echte Franse camping, met grote en niet al te strak afgebakende plaatsen. Inmiddels waren ook hier een groot aantal vakantie-bungalows geplaatst. Lange tijd waren we – met nog 2 of 3 anderen – de enige nederlanders op de camping. Het zeer warme weer hier dwong je om veel tijd in of aan het zwembad door te brengen. Dat trof, want op deze camping hadden we met Heidy en Moumen afgesproken, die hier ruim een week bij ons geweest zijn. De temperatuur van het zwembadje liep met de dag op van 25 graden tot zelfs 31 graden. Daarna konden we niet meer meten omdat de thermometer zoek was.
Ondanks de warmte hebben we toch een bezoek gebracht aan Pont du Gard en aan het Bamboe-bos. Ook was het er heerlijk fietsen, met stijgingspercentages tot 23%, hetgeen je in de Cevennen niet zou verwachten.
Na 11 overnachtingen op Camping Pradal en nadat Heidy en Moumen een paar dagen weg waren, hebben we de caravan verplaatst naar Vallon Pont d’Arc.
Vanaf 1986 keren we elk jaar een (groot) aantal dagen in dit dorp terug. Vanaf 1989 op Camping Zamenhof, net over de brug richting Salavas. Als we hier zijn, voelen we ons (al) een beetje thuis, zo bekend zijn we er. Het is – zeker buiten het hoogseizoen – een zeer rustige camping met grote plaatsen. De camping ligt kort langs de rivier waar je heerlijk kunt zwemmen en het is er (bijna) altijd lekker warm zonnig weer met veel blauw. “Ardeche-weer” noemen we dat intussen.
Ook is het er heerlijk fietsen. Een klein rondje, van plm. 35 km., via Lagorce en Ruoms, de helft klimmen en de helft dalen, met stijgingspercentages tot 13%. De grote ronde van ongeveer 90 km., gaat via Salavas, Orgnac-l’Aven, St. Martin d’Ardeche en vervolgens via de Gorges de l’Ardeche naar Reméze en dan terug naar Vallon Pont d’Arc. Een route met lange en zware klimmetjes en met lange, maar ook scherpe afdalingen. Meestal doe ik om de dag de kleine en de grote route.

Na Vallon Pont d’Arc wilden we nog een paar dagen in Noord-Frankrijk doorbrengen, maar gezien de weersvoorspellingen, zijn we wat langer in Zuid-Frankrijk gebleven. Tenslotte zijn we op 5 juli toch noordwaarts getrokken. Omdat de Tour de France in die tijd in Luxemburg was, wilden we daarheen. Uit een telefoontje naar Camping Bettembourg in de gelijknamige Luxemburgse plaats, bleek echter dat die vol was. De volgende ochtend, zaterdag 6 juli, zou er plaats zijn en zouden ze voor ons reserveren. De nacht van 5 op 6 juli hebben we dus doorgebracht in Amneville, in Noord-Frankrijk, op “Caravanning Des Acacias”.
De volgende ochtend hebben we de 45 km naar Bettembourg afgelegd, de caravan geplaatst en vervolgens met de trein naar de stad Luxemburg gereisd, waar we de rest van de dag naar de Proloog van de Tour de France hebben gekeken. Winnaar Lance Armstrong. Ook de volgende dag, zondag 7 juli, zijn we naar de Tour de France gaan kijken. Daartoe hebben we ons geïnstalleerd op het steilste (14%) deel van de laatste beklimming van die dag. De “Cote de Hostert”, in het plaatsje Hostert, zo’n 15 kilometer vóór de finish van de etappe Luxemburg-Luxemburg. Winnaar Rubens Bertogliati,die ook de gele trui pakte.

Op dinsdag 8 juli zijn we weer huiswaart gereden, na 40 overnachtingen op 7 verschillende campings.

Vakantie 2001

Later meer

Vakantie 2000

In het jaar 2000 is de grote vakantie doorgebracht in voornamelijk Zuid Frankrijk. In de maanden augustus en september.
Voor het eerst met de nieuwe Fent Safir caravan.
Het vertrek vond op 1 augustus plaats en we reisden af voor onbepaalde tijd, omdat kort daarvoor de VUT-periode had aangevangen.

De eerste overnachting vond plaats in de buurt van Langres, in Bourg op Camping de la Croix d’Arles. Een van de campings langs de snelweg, die gebruikt worden voor één overnachting op weg naar het zuiden. Deze was echter wel heel erg druk. Vanwege een verlaat vertrek uit Mijdrecht kwamen we pas laat op deze camping aan, maar die was dan ook al overvol. Op de camping zelf was geen plaats meer, maar (tegen normale betaling) mochten we de caravan in de berm van de oprijlaan naar de ingang plaatsen. Daar stonden al enkele caravans, vouwwagens en zelf tenten. Er was daar geen electriciteit. Later in de avond, nadat we nog buiten hadden gegeten, ging het regenen. ‘s-Morgens was de camping een modderpoel en toen wij vertrokken, bijna helemaal leeg. Een echte doorgangscamping dus.

De volgende dag zijn we verder gegaan naar Vallon Pont-d ‘Arc, op de voor ons vaste stek op Camping Zamenhof. Hier hebben we ongeveer een week uitgerust en de gebruikelijke activiteiten verricht.

Vandaar hebben we ons verplaatst naar naar Moustiers St. Marie in de Provence. Dit plaatsje ligt vlak bij het Lac de la Croix.
De campings direct aan het meer waren allemaal (nog) vol tijdens deze laatste dagen van het hoogseizoen. We campeerden uiteindelijk op een kleine, nette camping, Camping Manaysse. We bleven daar 10 dagen en nachten, langer dan voorzien, vanwege het prachtige weer, de mooie omgeving en het blauwe meer. Camping Manaysse werd beheerd door een jong echtpaar en de moeder van de jonge man. Omdat de camping “complet” was, mochten we de caravan tijdens de eerste nacht in de (min-of-meer) privé-tuin van de familie neerzetten.

Mousiers St. Marie is een dorpje dat min of meer tegen het rotsgebergte is aangebouwd. Erg toeristisch vanwege het meer, de mooie omgeving en het prachtige weer.
Vanuit de Provence zijn we verder naar het zuiden getrokken, naar de Côte d ‘Azur, in Grimaud bij St. Tropez, Camping Des Mures. Toen we daar aankwamen was het hoogseizoen gelukkig al voorbij en werd het rustiger op de camping Des Mures. We zijn 7 dagen en nachten gebleven, om weer op tijd verder naar het noorden te gaan, op nieuw naar Vallon Pont-d ‘Arc, Camping Zamenhof.

Daar is Heidy en Moumen enkele dagen bij ons geweest. In totaal zijn we er nog 8 dagen en nachten gebleven.

Op de terugtocht naar Nederland zijn we neergestreken in de buurt van Dijon (Is-sur-Telle) en later in Luxemburg in Bettenbourg. Vandaar was de terugreis snel gepiept.